Jeden człowiek dziennie

Czasem w literaturze zdarzy się przeczytać coś w stylu - żeby nasze życie nie zostało zapomniane, przemilczane , żeby ślad pozostał a codzienność nie była bez znaczenia, potrzebny jest świadek . Druga osoba , która odbija fale , wyczuwa drgania, reaguje, poniesie w świat opowieści , żarty sytuacyjne, wychwyci falowanie nastroju, potaknie na podejmowane decyzje, będzie. Ślad można też pozostawić na papierze, codzienność przemilczeć a fale wysyłać w mityczny eter Można też mieć świadka głośnego acz milczącego słowami bo w swojej specyfice nie ma akurat czynnej mowy. Świadczy sobą Świadczy czy mu dobrze bo się śmieje. A jak się śmieje znaczy że praca dobrze wykonana Czasem świadczy krzykiem, złością, dziurą w ścianie albo przedmiotem rzuconym w przestrzeń "lokalnej społeczności" Świadczy o swoim bycie jak umie.  Czasem to "obwinia" osobę - tło, idzie informacja że tło coś wysiadło bo nie upilnowało.  Choć zazwyczaj przewiduje trzy ruchy do przodu, czasem się zawiesi al

Czasem jakieś zdanie rzuci się w oczy bardziej, choć to trudne przy takim natłoku treści w internecie. "Gdyby każdą porażkę traktować jak dane" Zbierasz je sobie, wyciągasz wnioski i próbujesz gdzieś dalej. To takie proste! A jak długo się do tego dochodzi.  Propaganda sukcesu, cudowne uleczenia z autyzmu, wspaniałe metody, możesz być kim chcesz, jak to pięknie wygląda.  Ale jest też czynnik ludzki.  Możesz być np. świetnym muzykiem. Wrażliwym ( bo tego wymaga ten "zawód"), dobrym technicznie, utalentowanym aż nagle natrafisz na dyrygenta z kompleksami i równocześną manią wielkości, który musi "pokazać" innym swoją władzę bo sam jej nie potrafi zobaczyć i polegniesz. "Na twoje miejsce jest 10 innych. Nie myśl sobie że coś potrafisz. "  To nie miało się wydarzyć. Szczególnie w takim środowisku. Równanie wydawało się dobrze rozwiązane. Doszedł ludzki błąd. Ktoś kogo nie powinno być na takim miejscu. Można przyjąć to za porażkę albo potr