Antyterapie
Przez lata miałam wyrzuty sumienia aż okazało się, że są na to tabletki
Wyrzucałam sobie , że coś mu zabieram. Że nie potrafię znaleźć mu dobrej placówki.
Że się nie będzie rozwijać.
Że mowa się nie pojawia bo pewnie źle to robię
Pani nie może, pani musi, pani powinna
I robiłam to, żeby był pełnoprawnym członkiem społeczności. Tylko że nie ma czegoś takiego
Sprawdziłam WSZYSTKIE dostępne terapię w Polsce
( i za granicą)
Okazuje się że uczyli między innymi przywiązania. Ot i poczucie winy.
Ale to nie ja go wiązałam...
Uczyli go też komunikacji. Musiał mówić o tym,
że chce pomidor, że je pomidor, że to jest pomidor, że nie ma pomidora. Więc przestał się komunikować. Odratowalam
Okazuje się że oni uważają kontrolę nad potrzebami i egzamin ze znajomości "obrazków" za komunikację.
Trudno było to odkręcić ale robiłam to po każdej placówce. No prawie.
Sekwencje, plany, wszystko w schemacie.
Dzieci które składają się z potrzeby kontroli więc głównie operują w schemacie wtłacza się w plan aktywności.
Aktywność nie jest istotna , ważne żeby ją realizować.
Nauka odrywania obrazków z planu
Psinco
To wcale nie daje samodzielności jedynie zależność
Nie ma planu, będę robił co chcę ale nie nauczyli mnie niczego robić
I tak w kółko
Terapie niedyrektywne
Nazwa ładna, próbowaliśmy trzech
W sumie to jest taka behawioralna tylko na odwrót
Wzmacnia się zachowanie dziecka które wyszło od niego ale tylko to na którym nam zależy.
O, jak ładnie popatrzyłeś
Jak nie patrzy naśladujemy aż popatrzy. A jak nie ma ochoty?
Ubogie w język, skąd dziecko ma nauczyć się rozumieć mowę?
Wszystko tresura
Obsesja na punkcie zachowania.
Na poziomie komunikacji na którym znajdują się dzieci z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną zachowanie jest komunikacją
Trzeba tylko się dobrze przyjrzeć
Do opieki nad nimi nie potrzeba fury kasy tylko normalnie myślących ludzi
Dodatkowo muszą mieć sumienie.
I przestać traktować ich jak dzieci specjalnej troski tylko jak potraktowali by
swoje własne
Komentarze
Prześlij komentarz